DUIZEND GULDEN BELONING
bij alles een uitleg te geven, maar ook vanwege
de zeer vele instrumenten.
Tegen 12 uur waren wij de sluizen van IJmuiden
gepasseerd en werd de loods van boord ge
haald. Ik heb aan de railing staan kijken, hoe de
man kunstig langs een touwladdertje in een
hevig schommelend bootje overstapte.
Eenmaal op zee begon de Draga D-7 hoe langer
hoe meer te schommelen en je moest je goed
vast houden.
Het was inmiddels half een geworden en we
waren op de plaats aangekomen waar gebag
gerd zou worden. In het begin ging het niet hele
maal naar wens, alleen maar water, maar later
bleek het beter te gaan. Rond half twee was het
tijd geworden voor de lunch. Er werden broodjes
en soep rondgedeeld. We waren ondertussen
4'/2 uur aan het varen en ik voelde me nog
steeds prima. Ik stond eigenlijk wel een beetje
versteld van mezelf. Maar dat duurde niet lang
meer I Zodra ik de eerste lepel soep naar bin
nen had gewerkt, had ik het idee, dat de soep
in mijn maag net zo klotste als het water buiten.
Ik probeerde me nog tegen dat gevoel te ver
zetten door snel een hapje brood te nemen,
maar het was al te laat. Ik probeerde zo waardig
mogelijk op te staan, maar voor de omstanders
moet het geleken hebben of iemand door een
wesp gestoken was. Zo snel als de deining van
het schip het toeliet wankelde ik naar het toilet.
Het volgende halfuur heb ik doorgebracht in
een van de kleinste kamertjes van het schip,
afgewisseld met het nemen van hapjes frisse
lucht, die in grote hoeveelheden op het dek
te krijgen waren.
Het was de eerste keer dat ik zeeziek was, en
het was géén prettig gevoel. Toen ik me weer
iets beter voelde, werd ik in een hut geïnstal
leerd met als enig gezelschap een mooie gele
plastic emmer, voor het geval ik het toilet niet
meer zou halen
Het schip ging verschrikkelijk tekeer en ik heb
me dan ook stevig aan de rand van het bed vast
moeten houden. Af en toe kwam iemand infor
meren hoe het met me ging en het enige ant
woord dat ik kon geven was „Als ik maar een
beetje rustig blijf zitten gaat het wel". Onder
tussen hadden veel méér mensen last gekregen
van een zeer vreemd gevoel in de maagstreek.
De een na de ander zat stil in een stoel.
Alleen de mensen die vaker met het bijltje ge
hakt hadden, wisten nog op de been te blijven.
Af en toe was er een hevig gerinkel te horen en
dan bleek er weer een gedeelte van het servies
goed aan stukken te gaan.
Zeer vreemde geluiden waren er af en toe te
horen voor een buitenstaander. Het leek dan
net of we aan de grond liepen. Toen ik veront
rust aan iemand, die kwam informeren naar mijn
gezondheid, vroeg wat dat voor geluiden waren,
werd mij verteld dat wij aan het „paaltje pikken"
waren. Ik zal wel zeer vreemd gekeken hebben,
maar er kwam meteen een uitleg bij: het zijn
golven die op een bepaalde manier onder het
schip door gaan en flinke klappen geven.
Tegen 6 uur, de tijd dat we eigenlijk al in Rot
terdam hadden moeten afmeren, kwamen wij aan
bij Hoek van Holland. Tussen de pieren was op
slag mijn narigheid verdwenen. Ik stapte weer
als een echte „zeevrouw" over het schip alsof
ik nooit zeeziek was geweest.
Ik had alleen een verschrikkelijke honger. Na
met smaak een stevige maaltijd verorberd te
hebben, ben ik op de brug blijven kijken naar de
vele lichtjes die aan beide kanten van de Water
weg te zien zijn.
Om ongeveer half tien kwamen wij aan bij de
Parkkade in Rotterdam. Ondanks de zeeziekte
heb ik een geweldige dag gehad. Ik zou dan
ook niet aarzelen om een tweede keer wéér
mee te gaan. Ad„„
Ideeënbrein bij
Gusto
Dat Gusto Schiedam een bijzonder bedrijf
is, dat wist U al. Dat er bij Gusto Schiedam
ook bijzondere mensen werken, dat wist U
waarschijnlijk ook al, een orgelmaniak, een
pijpenverzamelaar en dit keer een ideeën-
brein. Dit nieuwe brein is de heer Luttik, die
al 32 jaar bij Gusto Schiedam werkzaam is.
Zijn beroep is draaier. De draaibank waar
aan hij werkt was blijkbaar niet helemaal
naar zijn zin. Hij zocht dan ook koortsachtig
naar een idee om het geheel efficiënter en
vlugger te laten werken.
Welnu, dit idee is geschapen. De draaibank
van de heer Luttik is nu in staat om in plaats
van 30 tot 40 meter, 70 tot 100 meter snij-
snelheid op te brengen. De kwaliteit van het
werk is veel beter geworden, en door toe
passing van dit idee is het mogelijk min
stens 2 x zo snel te draaien. En dit alles
door een verende houder met kogella
gers... dat wij daar nu nooit opkomen...
Op 17 december j.l., heeft de heer Luttik
van de heer F. Smulders een enveloppe met
duizend gulden gekregen. De heer Smul
ders merkte daarbij op dat het zeer gewaar
deerd wordt als mensen in heel het bedrijf
mee helpen denken. Het nu toegepaste
idee is groots en veruit het hoogst beloonde
van de laatste jaren. Op mensen als de heer
Luttik kan een bedrijf als Gusto trots zijn...
U weet het voortaan, „all together"
Rob van Loopik
21