DUIZEND GULDEN BELONING bij alles een uitleg te geven, maar ook vanwege de zeer vele instrumenten. Tegen 12 uur waren wij de sluizen van IJmuiden gepasseerd en werd de loods van boord ge haald. Ik heb aan de railing staan kijken, hoe de man kunstig langs een touwladdertje in een hevig schommelend bootje overstapte. Eenmaal op zee begon de Draga D-7 hoe langer hoe meer te schommelen en je moest je goed vast houden. Het was inmiddels half een geworden en we waren op de plaats aangekomen waar gebag gerd zou worden. In het begin ging het niet hele maal naar wens, alleen maar water, maar later bleek het beter te gaan. Rond half twee was het tijd geworden voor de lunch. Er werden broodjes en soep rondgedeeld. We waren ondertussen 4'/2 uur aan het varen en ik voelde me nog steeds prima. Ik stond eigenlijk wel een beetje versteld van mezelf. Maar dat duurde niet lang meer I Zodra ik de eerste lepel soep naar bin nen had gewerkt, had ik het idee, dat de soep in mijn maag net zo klotste als het water buiten. Ik probeerde me nog tegen dat gevoel te ver zetten door snel een hapje brood te nemen, maar het was al te laat. Ik probeerde zo waardig mogelijk op te staan, maar voor de omstanders moet het geleken hebben of iemand door een wesp gestoken was. Zo snel als de deining van het schip het toeliet wankelde ik naar het toilet. Het volgende halfuur heb ik doorgebracht in een van de kleinste kamertjes van het schip, afgewisseld met het nemen van hapjes frisse lucht, die in grote hoeveelheden op het dek te krijgen waren. Het was de eerste keer dat ik zeeziek was, en het was géén prettig gevoel. Toen ik me weer iets beter voelde, werd ik in een hut geïnstal leerd met als enig gezelschap een mooie gele plastic emmer, voor het geval ik het toilet niet meer zou halen Het schip ging verschrikkelijk tekeer en ik heb me dan ook stevig aan de rand van het bed vast moeten houden. Af en toe kwam iemand infor meren hoe het met me ging en het enige ant woord dat ik kon geven was „Als ik maar een beetje rustig blijf zitten gaat het wel". Onder tussen hadden veel méér mensen last gekregen van een zeer vreemd gevoel in de maagstreek. De een na de ander zat stil in een stoel. Alleen de mensen die vaker met het bijltje ge hakt hadden, wisten nog op de been te blijven. Af en toe was er een hevig gerinkel te horen en dan bleek er weer een gedeelte van het servies goed aan stukken te gaan. Zeer vreemde geluiden waren er af en toe te horen voor een buitenstaander. Het leek dan net of we aan de grond liepen. Toen ik veront rust aan iemand, die kwam informeren naar mijn gezondheid, vroeg wat dat voor geluiden waren, werd mij verteld dat wij aan het „paaltje pikken" waren. Ik zal wel zeer vreemd gekeken hebben, maar er kwam meteen een uitleg bij: het zijn golven die op een bepaalde manier onder het schip door gaan en flinke klappen geven. Tegen 6 uur, de tijd dat we eigenlijk al in Rot terdam hadden moeten afmeren, kwamen wij aan bij Hoek van Holland. Tussen de pieren was op slag mijn narigheid verdwenen. Ik stapte weer als een echte „zeevrouw" over het schip alsof ik nooit zeeziek was geweest. Ik had alleen een verschrikkelijke honger. Na met smaak een stevige maaltijd verorberd te hebben, ben ik op de brug blijven kijken naar de vele lichtjes die aan beide kanten van de Water weg te zien zijn. Om ongeveer half tien kwamen wij aan bij de Parkkade in Rotterdam. Ondanks de zeeziekte heb ik een geweldige dag gehad. Ik zou dan ook niet aarzelen om een tweede keer wéér mee te gaan. Ad„„ Ideeënbrein bij Gusto Dat Gusto Schiedam een bijzonder bedrijf is, dat wist U al. Dat er bij Gusto Schiedam ook bijzondere mensen werken, dat wist U waarschijnlijk ook al, een orgelmaniak, een pijpenverzamelaar en dit keer een ideeën- brein. Dit nieuwe brein is de heer Luttik, die al 32 jaar bij Gusto Schiedam werkzaam is. Zijn beroep is draaier. De draaibank waar aan hij werkt was blijkbaar niet helemaal naar zijn zin. Hij zocht dan ook koortsachtig naar een idee om het geheel efficiënter en vlugger te laten werken. Welnu, dit idee is geschapen. De draaibank van de heer Luttik is nu in staat om in plaats van 30 tot 40 meter, 70 tot 100 meter snij- snelheid op te brengen. De kwaliteit van het werk is veel beter geworden, en door toe passing van dit idee is het mogelijk min stens 2 x zo snel te draaien. En dit alles door een verende houder met kogella gers... dat wij daar nu nooit opkomen... Op 17 december j.l., heeft de heer Luttik van de heer F. Smulders een enveloppe met duizend gulden gekregen. De heer Smul ders merkte daarbij op dat het zeer gewaar deerd wordt als mensen in heel het bedrijf mee helpen denken. Het nu toegepaste idee is groots en veruit het hoogst beloonde van de laatste jaren. Op mensen als de heer Luttik kan een bedrijf als Gusto trots zijn... U weet het voortaan, „all together" Rob van Loopik 21

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1971 | | pagina 21