Als een dood ding hangt in het boorschip Pélican een unieke
duikerklok. George Baurens is de chef van de Franse kikvors
mannen, die iedere vaart van de Pélican zal meemaken, ontbe
ringen en eenzaamheid ten spijt, om tijdens boringen onderzoe
kingen te verrichten op de zeebodem.
George Baurens weet een dood ding als de duikerklok bijna le
vend te maken, enkel en alleen door de manier waarop hij erover
vertelt. De luisteraar ziet zichzelf neerdalen in de klok en wordt
tot ongekende diepten meegevoerd; hij komt de moeilijke avon
turen gemakkelijk te boven en de gevaren tellen niet meer.
Baurens vertelt over het unieke van deze klok; ten eerste: dit is
de eerste klok ter wereld die niet bestuurd en begeleid wordt
door verschillende kabels, die in het schip bevestigd zijn. Er is
slechts één kabel waar de klok aan vast zit, de z.g. "life-line",
een elektrische kabel die zorgt voor de toevoer van de stroom.
De klok wordt bestuurd door propellertjes die in werking gesteld
kunnen worden wanneer de cabine onder het schip is; men kan
op deze manier met de vier propellers gemakkelijk onder water
manoeuvreren.
Ten tweede: De klok kan afdalen tot op een diepte van 300 meter
onder de waterspiegel. Ter vergelijking: in het keuringscentrum
van de Koninklijke Nederlandse Marine in Den Helder worden
mannen getest die tot op een diepte duiken van 55 a 60 meter.
De duikers van de Franse Maatschappij Comex in Marseille
verlaten de cabine echter op een diepte van 300 meter, alsof
het niets is.
Voorbereidingen
De voorbereidingen die door de duikers thans op de Pélican ge
troffen worden, lijken op de voorbereidingen voor een maanlan
ding. Ook onder water heeft de stijl van werken van de duikers
wat weg van de werkwijze van de astronauten.
Drie kikvorsmannen dalen af met de klok. Tijdens een duik ver
laten twee duikers de cabine, de ander blijft in de klok zitten en
onderhoudt o.a. een voortdurende communicatie met de mensen
boven op het schip. Ondanks dat Baurens erg luchtig over zo'n
duik spreekt, geeft hij wel toe dat de duikers het op grote diep
ten toch echt niet wagen om zich verder dan 10 meter van de
klok te begeven.
Op de Pélican is een speciale televisie- en communicatiekamer
("Houston control" zou men kunnen zeggen); via de camera's
die aan de buitenkant van de klok bevestigd zijn, kan men iedere
beweging van de duikers volgen en via een radioverbinding kan
men de duikers van boven af opdrachten verstrekken.
Net als na een maanlanding worden de duikers ook weer op een
schip opgevangen; zij moeten net als de astronauten enkele da
gen medisch onderzocht worden en enkele dagen in "quaran
taine".
Of het voor de duikers niet vervelend en eenzaam is om tenmin
ste een halve dag in de duikerklok en daarna nog in een kleine
ruimte als de decompressietank min of meer opgesloten te zitten?
Chef Baurens laat zich hier niet over uit; wel vertelt hij wat
cynisch: "Ze lezen een beetje, doen een spelletje en praten
wat". Vooral dat laatste lijkt de Franse duikers wel toevertrouwd,
gezien de stortvloed van woorden die Baurens over de bezoekers
uitstort.
In de decompressietank noch in de duikerklok mag gerookt of
FRANSE KIKVORSMANNEN
88
