CHIQUINQUIRA BESCHERMVROUWE VAN ZULIA zogen. Onze Omnibarges hebben immers veelzijdige gebruiks mogelijkheden! In een vlet hobbelen wij naar een van de zandzuigers, waar de Omnibarges worden geladen. Een bakkenschipper uit spontaan z'n waardering voor dit IHC produkt. Wind en regen doen ieder een zo gauw mogelijk beschutting zoeken. De schipper van de zuiger komt uit Urk, zoals velen, die het vissen voor het bagge ren hebben verwisseld. Ondanks het slechte weer gaat het zandwinnen en het zand vervoeren gewoon door. De sleepboot, die de Omnibarges trekt - deze bakken hebben n.l. geen eigen voortstuwing - tornt tegen wind en golven op naar de plaats van lossen. Daar splijt de bak open en voegt weer een paar honderd m3 toe aan het dijklichaam onder water. Weer of geen weer, ze gaan daar in het IJsselmeer rustig door met de bouw van een belangrijke dijk, die begin 1975 klaar moet zijn. En weer of geen weer, de IHC Omnibarges vervullen daarbij een belangrijke rol. De heer B. G. Tammes, verkoper bij Smit Bolnes, bracht een paar maanden ge leden een bezoek aan Zuid Amerika en ontmoette daar een oude bekende: de door ons gebouwde cutterzuiger Chiquin- quira (ex HAM 206). Hij vertelde over dit bezoek aan de lezers van het Smit Bol nes Nieuws. Graag laten wij hem ook in Het Zeskant aan het woord. Zulia is een van de 22 staten van Vene zuela. De beschermvrouwe van die staat heet "Chiquinquira". Het is tevens de naam van de destijds als HAM 206 ge bouwde cutterzuiger. Smit-Bolnes moto ren drijven de pompen aan. Bolnes hulp motoren spelen in goede harmonie met de generatoren de rol van elektriciteits opwekkers. Maracaibo, Hotel del Lago,vrijdag 18mei, 6 uur in de vroege morgen: de nachtpor tier doet vertwijfelde pogingen om schrij ver dezes wakker te krijgen. Zijn aan houden wordt beloond. Ontbijt wordt op dit voor Venezuela onmenselijk vroege uur niet geserveerd. Om 6.30 uur word ik met onze agent opgepikt door Dr. Go mez, de assistent onderhoudsmanager van "La Institucion Nacional de Cana- lizaciones". Buiten is het al 28 graden. Gelukkig werkt de airconditioning in de hele grote Ford uitstekend. Precies op tijd - 7.00 uur - vertrekt het bootje naar de hopper Zulia (6000 m3) om er een twintigtal uitgeslapen werkne mers af te leveren. Dan zetten wij koers naar de Chiquinquira, die een uur varen noordelijk, in de richting van de zee, ligt. Maracaibo ligt aan de westkant van een 8 km breed water, dat het Maracaibo Meer met de Caraibische Zee verbindt. Het is een belangrijke vaarweg voor olie transport. Om de doorvaart voor schepen tot 80.000 ton te waarborgen zorgt "La Institucion Nacional de Canalizaciones" voor het openhouden en verbeteren er van. De tocht naar de zuiger is prachtig. Vis sers in "piraguas" (inlandse kano's); aalscholvers, lepelaars en zwarte zwanen zien wij alom. De zuiger is bezig aan het verbreden van de doorvaart tussen twee eilandjes. Grommend wordt het grond/ water mengsel door een anderhalve kilo meter lange drijvende leiding wegge- perst. Aan boord van de Chiquinquira blijkt iedereen erg tevreden over de zuiger en vooral ook over de motoren. Al zeven tien jaar lang vormen de twee 10 cilinders het betrouwbare hart van het schip. Ook de drie Bolnes hulpmotoren doen het best in dit broeihete klimaat. Natuurlijk brachten wij een uitvoerig be zoek aan de machinekamer. Gelukkig waren er een paar mensen aan boord die Engels spraken. Met de anderen werd de gebarentaal beoefend. Toen wij weg wilden gaan, werd ons de weg naar het bootje versperd door een kok van enorme omvang. Die stónd er op een ontbijt te serveren van inlandse bananen voor de "Ingeniero Hollandes". Na een smakelijk ontbijt van gebakken bananen werd de terugreis aanvaard. Toen het silhouet van Maracaibo (650.000 inwoners) uit de nevel opdoemde, met de 8,5 km lange en 45 meter boven het wa ter liggende brug, bekroop mij een ge voel van trots, dat onze produkten ook na 17 jaar trouwe dienst nog steeds hun mannetje staan en nog lang niet aan pen sioen toe zijn. De tocht terug was verder zonder bijzon derheden. In het hotel wachtte een ver frissend bad om de sporen van de inmid dels tot 36 graden opgelopen tempera tuur uit te wissen! 128

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Zeskant | 1973 | | pagina 12